Maraş Depremi’nin ardından ‘Eyyy İsrail’ diye seslendiğimiz İsrail hükümeti, sık sık it dalaşı yaptığımız komşumuz Yunanistan, Ermeni soykırımı iddiaları ile zaman zaman karşı karşıya geldiğimiz Fransa, Ermenistan ile Azerbaycan arasındaki savaş nedeniyle aramızın bozuk olduğu Ermenistan, Rusya ile savaş halinde olan Ukrayna, Almanya, Amerika Birleşik Devletleri, Avusturya, Bangladeş, Endonezya, İtalya, Katar, İspanya, Çin, Japonya daha adını telaffuz edemediğim birçok ülke hem ayni hem nakdi yardımlarda bulundu, arama-kurtarma ekiplerini gönderdi. Ermenistan, 35 yıl sonra yardım koridoru için kapılarını açtı. Peki, biz ne yaptık? Gelen ekiplerin güvenliğini bile sağlayamadık. Neyse bu konuyu konuşmanın günü bugün değil. Ama YARIN bunları mutlaka konuşacağız.
Türkiye’de yaşayan vatandaşlara gelirsek… Reklam ve siyaset peşinde koşanlar ve gizli kahramanlar olmak üzere ikiye ayrıldık. Enkazın başında poz verenler, yardım TIR’larının önündeki brandaları değiştirenler, yardım yapmanın dışında bir amacı yokken siyasete alet edilenler… Sosyal medyada ‘Yazıklar olsun’ atışmaları yaşayan siyasetçiler… Bir tarafta da ‘Bir elin verdiğini diğer el görmeyecek’ düsturunu edinmiş gizli kahramanlar… Evindeki tenceresini tavasını, battaniyesini, çocuğumdan hatıra kalsın dediği kıyafetlerini, oyuncaklarını, okuduğu kitaplarını kolilere koyan, evine aldığı 2 paket makarnanın birini, tuzunu, çayını, şekerini paylaşanlar gördük. Kızının çeyizini getiren Azerbaycanlı bir baba gördük. Evini, sofrasını bölgeden gelen misafirlere açanları gördük. Araçlarının plakalarını görünce hesap almayan restoranlar gördük. Hayvanını satıp parasını bağışlayan Nene Hatun’lar gördük. Madalyalarını satıp bağış yapan sporcular gördük. Gece gündüz demeden telefon başına geçip yardım toplayan, bölgeye gidip tencere başında çorba karıştıran, çadır kuran ünlüler gördük. Daha neler gördü gözümüz de dilimiz elvermiyor artık anlatmaya.
Bugün, günün birlik günü olduğunu, bir elin verdiğini diğer elin görmeyeceğini bilelim ve ona göre hareket edelim yeter. Diğer gördüklerimizi, zamanı gelince konuşacağız… Ama bugün değil!
Yorumlar kapalı.