Seni öyle bir arzuyla sevdim ki; her an seninle olmak, göz bebeğimden ayırmamak, bir nefes ötede bile sensiz kalmanın ihtimalini bile sorgulayamayacak bir sahiplenişle…
O kadar güzel duruyor ki sende aşk…
Yaşatırken bana bu duyguları, yine yeniden aşık olasım geliyor…
Hiç bitmeyecek, hiç gitmeyecekmişsin,
Sanki hep benim, hep bende kalacak gibi…
Bir gecemiz olmadı henüz ama o geceler elbet bizim olur da bir ömür sürersek…
Sevişmeden uyuduğumuz bir gecemiz olmasın…
Sen girdiğinden beri evrenime…
Ben günleri ayları unuttum, sen hatırlat olur mu?
Hangi gün tanıştık ve ilk nerede öpüştük…
Önceleri iki cümleyle anlatırdım sevgiyi…
Çünkü o kadarmış görüp duyduğum…
Ve sen seveli kurduğum cümleler de aşk dolu…
Öyle güzel aktarıyorsun ki sevgini…
Ben anlatmalara doyamıyorum…
Biraz da takıntılarım varmış, şimdi hepsine sihirli değneğinle veda ettim…
Hani derler ya ufkum açıldı…
Ben seninle hayata, ileriye, daha güzel günlere adapte olmayı öğrenmişim…
İyiki geldin.. Hayatımda daha güzel yerin olması…
Tüm kalbimle…
Zindan bildiğim bu hayatın, senin avuçlarının içinde nasılda bir kuşun kanadında gibi ömür sürülürün örneği olurum belki…
Özgür, yanlış yapmaktan korkmayan, hatalarımla seven…
Onları düzeltmek için değil de olduğu gibi sevebilen her şeyim…
Ellerimiz buluşsun sonsuza dek…
Seni milyonlarca ışık içinde tanır bu benim ışığım der çekip alırım kollarıma…
Endişeden, kaygıdan uzakta bir yaşam sürmeye…
Aşılmaz denen yolları sen uyurken göğsümde bertaraf eder,
Sabaha güzel gözlerindeki ışığı ömrüme katarım…
Ve yolumun bir tek seninle aydınlanmasına müsaade ederim…
Bana kattığın bu eşsiz duyguları…
Senin her anını güzelleştirmek için ömrümü feda ederim…
Sen dokunmaya başlayınca, ruhumda bir şarkı çalar…
Öpmeye başlayınca da kapılırım o girdaba…
Sonra kaybolur, nereye sürüklenirse oraya giderim…
