Umudunu kestiği bir zaman diliminde duydu ‘’Sesimizi duyuyorsanız, 3 kere vurun’’ sözünü. Tam tamına 136 saattir, enkaz altındaydı. Takatsiz kalmıştı. Dermansızdı. Adıyaman Cumhuriyet Mahallesi Çınar Sitesi’nde 7 katlı binanın enkazında kaldı ilkokul Müdürü Sadık Tunç.

Sadık Tunç

6 Şubat saat 04.17’deki 7.6 ve 7.7 depremiyle yıkılıverdi bina. Deprem anında battaniyeye sarılı eşini kendine doğru çekti. Her şey saniyeler içinde oldubitti. Beton enkazı altında kalakaldılar.

Her yer toz duman. Bağrışlar, feryatlar, yardım çığlıkları. Ağızdan dökülen dualar. Ağlayanlar. Çaresizlik, bir şey yapamama. Dünyanın sonu yani.Elden bir şey gelmeme hali. Yitiklik, bitiklik. Bitmişlik.

Ve uzun süren bir bekleyiş. İlk gün kurtulmayı beklerken, gelen gidenin olmamasıyla çaresiz bekleyiş. Aşırı terleme. Çakıl taşlarının dizini parçaladığını hissetme. Aşırı susuzluk. İdrarını ağzına damlatarak yaşamda kalma mücadelesi. 6’ncı günü sonu umutların bittiği an. Yukarıdan gelen ‘Sesimizi duyuyorsanız, 3 kere vurun’ sözü.

Türkiye Taşkömürü Kurumu ekiplerinin hummalı çalışması. Enkazdan çıkış anı. Kurtarılış. Hayata ‘merhaba’ deyiş. Hastaneye kaldırılış. Tedavi süreci. Taburculuk işlemleri.

Sonrası mı?

Enkazdan çıkarıldıktan sonra kedilerini merak ettiğini söylüyor Sadık Tunç. Tedavisi bittikten sonra okula uğradığını ve kayıp olduğunu sandığı “Sarı Kız” adlı kediyi görünce mutluluktan tüm dertlerini unuttuğunu vurguluyor.

Enkazdan çıktıktan sonra neler hissettiği hakkında ‘’Basit şeylerin kıymetini anladım. İnsanlar birbirini incitmemesin’’ diyor.