Sen sözcükleri ölümsüz kılansın

Seni tanımadan önce aşka dair kurulmuş her cümle abartılı gelirdi bana. Şimdi ise duygularımı ifade edecek kelime bulamıyorum. Sesinin her tonu kulağıma adeta tatlı bir müzik gibi geliyor. Beni uzun süredir yaşadığım uyku halinden uyandıran tatlı hayaller…

Kendimi bildim bileli seni sevdim.  Sanırım sana ilk söylediğimde benim için ne kadar önemli olduğunu anladım. Hayatım boyunca seni severek yaşamak istiyorum. Günlerin, ayların, yılların ve mevsimlerin sonsuz olduğunu, birbirini kovaladığını öğrendim. Günleri hesap etmeyi öğrendim sayende. Ellerine kavuşmak için, şarkıları sevmeyi öğrendim. Seni anlatan cümleler yakaladığım için. Yağmurdan sonra oluşan gökkuşağının rengarenk olduğunu sende gördüm. Bir insanı insan yapan onu tanımlayan, tamamlayan hisleri sende öğrendim. Sonra sen geldin işte hayatıma. Yazılarımı seni düşünerek yazmayı öğrendim. Ahenkli kafiyeleri adınla tamamlamayı öğrendim. Sonra sen geldin işte hayatıma. Bütün bu olanları senin sayende göğüs kafesime sığdırabildim. Yaşanabilecek güzel günleri senin sayende öğrendim. Güneşi seviyorum. Ve içime güneşin sıcaklığını getiren seni.

Varlığın neşem, gülüşüm, yaşam enerjim gibi… Bulutlu havaları da seviyorum. Sensiz zamanların derinliğini saran kasveti altında tüm hüznü saklar gibi… Seviyorum sana dair her şeyi. Ve sana hissettiğim, ben kokan şeyleri. Özlemeyi, kavuşmayı, bazen kıskanmayı hatta kızmanı, seninle uzun uzun konuşmayı, saçma sapan şeylere durduramadığım kahkahalarla gülmeyi, en çok da verdiğin huzuru… Seviyorum seni ve seninle dolu hayatı… Sen sözcükleri ölümsüz kılansın… Sen umudun, sen aşkın, sen özlemin, sen hayatın adısın…

Şimdi içimde çoğalttığım sesimle haykırıyorum, herkes duysun diye. Hiç kimse sevdama senin kadar yakışmadı. Ve sevdam hiç kimseyi senin kadar yaşatmadı. Sana sahip olmanın ne mükemmel yanları varmış, bunu seni tanıyınca anladım. Bir insana bu kadar bağlanıp kenetlenmeyi sende tatdım. Neydi bu bana verdiğin en güzel duyguların adı.

Ben ismini bile koyamıyorum, birini tarif etsem her güne yeni daha hoş duygular katıyorsun. Ve benim buna koyacak bir ismi bulmama gerek bırakmıyorsun. Ben tüm bu duygulara isminle hitap etmek istiyorum, çünkü yeryüzünde güzel her şeyin karşılığı yalnız sensin sevgilim. Benim olduğun hayatıma hoş geldin için şükür sebebimsin. Diğer yarını buluyorsun, tâki karşına o çıkana kadar bir bütün nedir bilmeden yaşayarak, atan kalbinin ne kadar boş attığını öğreniyorsun. Sonra çabalayıp durduğun, sarmaya uğraştığın yaralarını gelip bir çırpıda öpe öpe sardığına şahit oluyorsun.

Aşkın hala bitmediğini öğretiyor sana, aylar geçse de bıkmadığını ve ilk günkü heyecanla titreyen ellerini. Dudaklarına dokunduğundaki ilk günkü sıcaklığın hiç kaybolmadığını hissediyorsun. Bağlılık, sevgi bir ömür sürer de…

Aşk ya aşk gelip geçici bir heves arzu değil miydi? Çizdiğim, yazdığım tüm sevgi kurallarını seninle unuttum ben… Aşkın da bir ömür varlığına şahit oldurdun. Kalbimin kalbine denk gelmesiyle… Son günüme kadar…