Hayat bir nehir gibi akar, bazen sakin ve dingin, bazen hırçın ve coşkulu. Bu nehirde yüzen bizler, bazen hatalar yapar, dalgalara kapılarak gemilerimizi kayalara çarparız. Gemimiz kırıldığında, onu tamir etmek için çabalarız. Peki ya bu çabayı, gemiyi kırmamak için önceden harcasaydık?
Bir şeyi kırmak, ne yazık ki pek de zor değildir. Bir anlık öfke, bir dalgınlık, kontrolsüz bir hareket yeter. Fakat o kırılan parçaları tekrar birleştirmek, o gemiyi yeniden yüzdürmek işte o zaman emek, sabır ve fedakarlık ister.
Tıpkı hayatımızdaki ilişkiler gibi. Bir kalp kırmak saniyeler alır, ama o kalbi onarmak yıllar sürebilir. Sevgi dolu sözler, özür dilemeler, fedakarlıklar… Hepsi o kırık kalbi onarmak için çabalamak anlamına gelir.
Peki, neden kırmak bu kadar kolay da, onarmak bu kadar zordur? Belki de cevabı, hayattaki önceliklerimizde aramamız gerekir. Kırmak, anlık bir tatmin sağlar bize. Öfkemizi dışarı atarız, belki de bir anlık rahatlama hissederiz. Fakat onarmak, uzun vadeli bir çabayı, fedakarlığı ve sabrı gerektirir.
O halde, belki de hayatımızdaki en önemli ders, kırmamak, bozmamak, incitmemek üzerine kurulmalıdır. Gemimizi sağlam tutmak için çabalamalı, dalgalara karşı dikkatli olmalı ve her zaman en iyisini yapmaya çalışmalıyız.
Unutmayalım ki, kırılan bir gemiyi onarmak her zaman mümkün olmayabilir. Ama sağlam bir gemi inşa etmek, her zaman elimizdedir. Büyük sabırların, düşüncelerin ve duaların sonunda elde ettiğimiz başarılar, kırıp bozduğumuz şeylerden çok daha değerli olacaktır.
Haydi gelin, bu hayat yolculuğunda gemilerimizi sağlam tutalım, birbirimizi incitmeyelim ve kırmak yerine inşa etmeye odaklanalım. Unutmayalım, onarmak her zaman kırmaktan daha zordur.
Yorumlar kapalı.