Bizi başka milletlerden ayıran en önemli özellik. Geçmişten bu güne taşıdığımız geleneklerimiz oldu.
Mahallede hasta varsa bilinsin diye balkona sarı çiçek konurmuş gören sessiz olsun hasta rahatsız olmasın diye.
Komşu gezmeye gidecekse ya da dışarıda bir işi varsa evde olan diğer komşu mutlaka onun çocuğuna bakardı.
Ani misafir gelirse evde çay, kahve ya da şeker yoksa markete değil karşı komşuya gidilirdi.
Bayramlarda mahallenin yaşlılarına mutlaka ziyarete gidilirdi.
Bir evde biri vefat ettiyse. Herkes kendi imkanları doğrultusunda yiyecek bir şeyler hazırlar cenaze evine giderdi.
Ama şimdi bunların hepsi unutuldu. Sondan başlarsak tam tersine cenaze evinde sürekli bir ikram telaşı var. Gelene gidene sen aldın mı şundan sen aldın mı bundan. Cenaze evi değil de sanki düğün evi.
Bayramlar desen mevsimine göre ya deniz ya da kar tatiline döndü.
Komşu konusuna hiç giremiyorum aynı apartmanda oturanlar zaten birbirini tanımıyor.
Hastaya saygı hiç yok. Zaten birbirimize ne saygı ne sevgi kaldı. En canlı örneği apartmanlarda komşular arası kavgalar, trafikte saçma sapan kavgalar.
Gerçekten biz ne ara böyle olduk?
Yorumlar kapalı.