Değerli okurlarım, Türkiye'deki tarım politikaları ve uygulamalarıyla ilgili derin sorunlar var. Bu durum, çeşitli nedenlere bağlanabilir;
Yerli üreticinin desteklenmesi yerine, yabancı üreticilere daha fazla imkan tanınması, yerli çiftçinin ekonomik olarak zor durumda kalmasına ve üretimin azalmasına yol açmıştır. Yabancı üreticilere verilen sübvansiyonlar ve teşvikler, yerli üretici ile yabancı üretici arasında adil olmayan bir rekabet ortamı yaratır. Bu durum, yerli ürünlerin pazarda daha pahalıya satılmasına ve tüketicinin yabancı ürünü tercih etmesine neden oluyor. Tarım politikalarında sık sık değişiklik yapılması ve bu politikaların uzun vadeli olmaması, çiftçinin yatırım yapmaktan çekinmesine ve üretimde istikrarsızlığa yol açıyor. Tarım sektöründe aşırı korumacı politikalar izlenmesi, ülkenin dış pazarlara açılmasını zorlaştırır ve uluslararası rekabette geri kalmasına neden olur.
Tarım ünlülerinin ithalatı neden yapılır? Bu nu yazarken zorunlu sebeplere değineceğim.
Yeni ve daha iyi özelliklere sahip bitki veya hayvan türleri elde etmek ithal yapılabilir. Ya da daha yüksek verim ve kaliteli ürün elde etmek için. Bitki ve hayvanların hastalık ve zararlılara karşı direncini artırmak olabilir. Farklı iklim ve toprak koşullarına uyum sağlayabilen çeşitler elde etmek ithal yapılabilir. Tüketicilerin özel isteklerine cevap verebilmek içinde yapılabilir. Ancak, tarım ünlülerinin ithalatı bazı riskler de taşımaktadır. Bunlardan hiçbiri yoksa ithal çeşitlerin yaygınlaşmasıyla yerli çeşitlerin genetik çeşitliliği azalabilir ve hatta yok olabilir. İthal edilen bitki veya hayvanlarla birlikte yeni zararlılar ülkeye taşınabilir. İthalata olan bağımlılık, tarım sektörünü dış etkenlere karşı daha zararlı hale getirebilir. Bu nedenle, tarım ünlülerinin ithalatı yapılacaksa, dikkatli bir değerlendirme ve risk yönetimi yapılmalıdır.Tarım stratejik bir üründür. Hata yapılırsa ülkeyi iflasa götürür.
Çözüm;
Yerli üreticilere kredi, gübre, tohum gibi konularda daha fazla destek verilmeli, üretim maliyetleri düşürülmelidir.Yabancı üreticilere verilen sübvansiyonlar ve teşvikler yeniden gözden geçirilmeli, yerli üretici ile yabancı üretici arasında adil bir rekabet ortamı oluşturulmalıdır. Tarım politikaları uzun vadeli ve istikrarlı olmalı, çiftçinin yatırım yapmasına teşvik edilmelidir. Ülkenin tarım ürünleri ihracatına yönelik pazarları çeşitlendirmek için çalışmalar yapılmalı, uluslararası rekabette daha güçlü hale gelmelidir. Türkiye'nin tarım sektörünün daha verimli ve rekabetçi hale gelmesi için büyük önem taşımaktadır.
Sonuç olarak;
Devletin belirli sektörlere veya ürünlere mali destek sağlaması gerekmektedir. Bir üretimi teşvik etmek amacıyla verilen destek artırılması şarttır. Yoksa yarınlar bu günleri arar oluruz...
