Eskiden cemiyetimizde güçlü bir aile yapısı vardı. Aile dediğimiz şey Anne ve Baba'dan oluşan küçük bir devlet, sıcak bir ortam demektir. Şimdi biz, böyle bir ortamdan yavaşyavaş uzaklaşmışız diyebilirim. Çocuklar ; Anne baba' ya , farklı bir bakış içinde hak etmedikleri bir şekilde davranıyorl ar . Şöyle ki; "Artık ben çocuk degilim! ,Hiç kimsenin lafını, sözünü dinlemek zorunda değilim" gibi sözler söyleyerek kendilerini o şekilde kabul ettirmeye çalıştıklarını görüyoruz, . Ama unutmamak gerekir ki, çocukların yaşı ne olursa olsun, onlar Anne ve Babanın gözünde her zaman büyümeyen çocuk gibi kalırlar.
Yüce Allah , Kur’an-ı Kerim’de “, sadece kendisine kulluk etmemizi , anne ve babamıza iyi davranmanızı emretmiştir. Onlardan biri veya ikisi senin yanında yaşlanırsa onlara öf bile deme! Onları azarlama! İkisine de gönül alıcı güzel sözler söyle.” diye, hadislerinde buyurmuştur.
Çünkü özellikle anne, çocuğun var oluşundan, belirli bir yaşa gelene kadar ki süreçte, onunla ağlayan onunla gülen, geceleri onunla yatan onunla uyanan , hayatının her şeyini ona kurban eden özveri ile çocuğunu büyüttüğü gerçeğine baktığımızda , Anneye verilecek önemin daha fazla olacağını düşünmek daha doğru olur. Bilmemiz gereken şey şu ki; hiç kimse Anne ve Baba gibi çocuğunu sevemez, onun için bir çocuğa en yakın olan varlık Anne, her zaman arkasında destekleyici olarak göreceği de Babadır. Ama malesef ki son dönemlerde ailelerimizde bu düzenin bozulduğunu, anne-babaların evlâtlarıyla olan biyolojik ilgilerinin pek bir şey ifade etmediği açık açık görülmektedir. Bu nedenle annelerin , babaların , çocukların eğitimi ve daha iyi bilgilendirilmeleri bakımından daha ciddî müesseselere ,Tv programlarına ihtiyaç vardır.
Son olarak bir ata sözüyle çocuklarımıza seslenerek diyorum ki, "Ne dökersen aşına, o çıkar kaşığına" Yarının baba ve Anneleri olacak çocuklarımızın bunu unutmamalarını , Aile bütünlüğünde Anne ve babaya karşı nasıl davranılacağını iyi bilmelerini temenni ediyor, saygılar sunuyorum.