Tam bir senedir, her gün aynı saatte, aynı köşede aynı dilenciyle karşılaşıyorum. Yağmur çamur, kar kış, güneş fark etmez, o her daim orada, elini bana uzatıyor. Ben de her daim cebimde para taşımama rağmen, ona yardım etmiyorum. Neden mi? Çünkü çevreden defalarca duydum ki, bu adam dilencilik yaptığı parayla sadece alkol alıyor.
Ama bir yandan da bu adamın azmine hayran oluyorum. Ondan tarafa bir defa bile bakmama rağmen bir senedir her gün aynı yerde, aynı umutla elini uzatıyor, hiç yılmadan, pes etmeden… Her gün ilk defa görmüş gibi…
Olumsuz davranış üzerinden bir örnek oldu belki ama fark ettiğim bir şeyi yazmak istiyorum; dilenci hedefi için ve belki de hedefinin bir kademe daha fazlası için her geçen gün daha çok çalışıyor. İlgimi çeken taraf tam burası. Ve aklıma bir soru düşüyor:
Adam içki içmemiş olsaydı aynı azimle dilenmeye devam eder miydi?
Burası bir araştırma konusu sanırım.
Ama şu bir gerçek ki çok zaman hedef uğruna kat edilen yoldaki azim ve sabır hedefin kendisi için gösterilemeyebiliyor.
Misal bir bahçıvan, güzel bir bahçe oluşturmak için emek veritor ve sabırla bekliyor. Bahçe çiçek açtığında hedefine ulaşmış oluyor. Fakat bahçenin güzelliğini korumak ve geliştirmek için sürekli bakım ve ilgi göstermesi gerekirken çiçeğin güzelliğini bir defa görmek onun için yetebiliyor haliyle bahçe tekrar eski haline geliyor.
Ya da bir başka örnek verecek olursak; birisi uzun süre emek vererek ve sevgisini göstererek bir kişinin kalbini kazanmayı hedefliyor. Ancak bu hedefe ulaştıktan sonra, o kişiyi elde etmekten daha fazlasına ihtiyaç duyduğunu fark edebiliyor. Belki de ilişkinin sürdürülmesi için daha fazla çaba ve fedakarlık gerektiğini ama bunun hedef olmadığını hissedebiliyor. İşte bu noktada, asıl hedefin sadece kazanmak değil, korumak ve yaşatmak olduğu gerçeği yüze çarpıyor.
O yüzden;
Belki de gerçek hedef hedefin bir üst noktası olmalı. Hedefin üstüne çıkamayacağımız hedefler tamamen zaman kaybı bana kalırsa…
