Eskiden Türk Toplumu’nu tanımlamak için söylenecek sözlerin başında hoşgörü gelirdi.
Birbirimizi anlar, dinler ve hoşgörü ile yaklaşırdık. Olası bir sorun yaşandığında cevabımız da belliydi “olur o kadar”
Bugün tüm bu değerleri unuttuk. Evden başlayıp, sokakta, işyerinde, trafikte birbirimize tahammül gösteremez olduk. Mazeretim var Asabiyim Ben Gerçekten çok asabi olduk. Bu konu siyasetçilerin birimci gündemi olmalı. Yoksa bu tablo git gide daha karanlık olacak. Kimsenin kimseye tahammülü kalmadı. Devletin tüm organlarının bu konuda acil bir proje hazırlayıp eyleme geçmesi gerekiyor. Emekli maaşı sorunu çözülür. Kira artışına bir sınır getirilebilir ekonomi düzelir ama bu asabiyet kalıcı hale gelmemeli. Devlet bu konu için çok ciddi bir çalışma yapıp kurultaylar, seminerler düzenleyip kalıcı çözüme ulaşmalı.
Toplumdaki bu gerginlik olduğu sürece ne yapılırsa yapılsın kimse mutlu olmayacak. Mutsuz toplum her türlü sorunun da ana kaynağı halime gelir.
Kesinlikle göz ardı edilecek bir durum değil şu an karşı karşıya kaldığımız durum.
Kesin çözüm bulmakla uğraşmazsak daha büyük sorunlar hatta toplumsal olaylara varacak endişeli gelişmeler bizi bekliyor.
Türk Toplumu acilen fabrika ayarlarına geri döndürülmeli ve kimse “Mazeretim var Asabiyim Ben” dememeli.
