Yılın en KISA ayının En UNUTULMAZINI ve en UZUNUNU yaşadık

Cemre düşecekti göğün bağrına, toprağa. 19-20 Şubat’ta havaya sonra  27 Şubat’ta da suya. 6 Şubat’ta yıkıldık. 6 Mart’ta toprağa düşecek cemreyi bile unuttuk. Acı ve gözyaşında boğulduk. Sorunlarla boğuştuk. Maraş depreminin ilk gününden bugüne kadar geçen sürede yaşadığımız birbirinden ilginç olaylarla savrulduk.

Dünyanın en kısa ama en uzun ayını yaşadık. Yaşayacağız da daha yıllarca. Tam 11 ilimiz yerle bir oldu. Saniyeler içinde yaşanan 7.6 ve 7.7 şiddetindeki Maraş depremi, 45 saniyede 13.5 milyon insanımızın hikayesini değiştirdi. Yaşadığımız tarifi imkansız acılar, 85 milyon insanın yüreğine mıh gibi işlendi.

Zemheri kışta donarak kaybettik sevdiklerimizi. Tam rakamı bilmiyoruz ama 45 saniyede 45 binden fazla vatandaşımızı yitirdik. Binlerce vatandaşımız yaralandı. 45 saniyede 600 bin binamız yerle bir oldu. Bebeklerimizi, analarımızı, babalarımızı, yaşlılarımızı, kadınlarımızı, erkeklerimizi, engelli vatandaşlarımızı, huzurevinde huzur arayanları, kimsesizler yurtlarındaki kimsesizleri.

Yardım çığlıklarıyla acı çekerek öldü sevdiklerimiz. Acıdan bitap düştük. Çok kaybettik. Ruhumuz acıdı, bedenimiz haykırdı.

Toprağa verdiklerimiz kaç kişi? Bilmiyoruz. Kaç insanımız öldü, kaçı kayıp, çocuklarımız nerede? Bilmiyoruz.  Kimin neye ihtiyacı var? Bilmiyoruz.

Mahşer gününün öncesindeyiz adeta. Kime gideceğiz? Kimden yardım isteyeceğiz? Bilmiyoruz. Kanayan yaralarımızı kim saracak? Bilmiyoruz.

Dilimizde dualar, aklımızda cevabını alamadığımız binlerce sorumuz var.

Haber Merkezi