“Sokağa çıkacak şehir arıyoruz”

3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nden bir daha ki 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’ne kadar unutulan, arada sırada haberlerde yer bulan bir konuyu manşete taşıyıp, biraz yüreklere dokunalım istedik.
İlknur Peder. Ege Üniversitesi Psikoloji mezunu bir psikolog. İki kolu ve bir bacağı yok. “Hiçbir engelli olağanüstü ya da doğaüstü falan değildir. Kahraman da değil. Bizler, ihtiyacımız olan koşulların sağlanmasıyla herkesle eşit şartlarda, fırsat eşitliği ile yaşamak istiyoruz” diyor.

“Sokağa çıkacak şehir arıyoruz” diyerek sürdürüyor sözlerini ve ekliyor : “Benim kendi adıma da verdiğim mücadele bu. Bir yere giderken sizlerle aynı derece de zorlanmak istiyorum, daha fazla değil. İzmir’de bir tiyatro oyununa gideceğim zaman, o salona gideceğim zaman ben o salona nasıl çıkacağım? Düşüncesi olmadan ben gitmek istiyorum. Sağlık hizmetinden rahatlıkla faydalanmak istiyorum, okula giderken asansör bozuk olsun istemiyorum.”

BEDEL ÖDÜYORUZ

Ve o can alıcı, yürek yakıcı sözlere geliyor sıra. İlknur Peder, “Engellilerin evlerinden çıkabilmeleri için, evlerinden çıkabilecekleri bir şehir lazım? Bu var mı sizce? Engellilerimizin evlerinden çıkmalarına müsaade edilmiyor, sıkıntı burada. İhtiyacınız olan koşullar yoksa nasıl çıkabilirsiniz? Toplu taşımada, kaldırımlarda, sokaklarda, bina girişlerinde, tuvaletlerde zorluk yaşıyoruz. Daha en temel tuvalet ihtiyacı bile düzgün karşılanmayan bir kente nasıl rahatlıkla dışarı çıkabilirsiniz ki? Ben işim gereği, sosyal bir insanım ama çok zorlanıyorum. Bir gelin şahit olun, benim dışarıda olmam, randevuma zamanında yetişmem için neler ile uğraştığımı, nasıl bedeller ödediğimi görün. Ki; ben yine imkanlarım nedeniyle şanslıyım. Tekerlekli sandalyem var, taksiyle eve gideceğim, taksilerin bagajları uygun değil, şoförlerin bu konuyla ilgili hiçbir bilgisi yok. Taksi bulmakta insanlar bile zorlanırken, dezavantajlılar daha çok zorlanıyor” diyerek dert yanıyor, çözüm istiyor.