“Ben bunu hak etmedim! Bunu hak edecek ne yaptım?! Hiç hak etmedim bunları!!”
Bu cümleleri kuracak bir sürü şey yaşadım. Aldım, kabul ettim. Sen de öyle. O da. Aldık, kabul ettik. Hepimiz hak etmediğimizi düşündüğümüz bir şeyler yaşadık, içerledik, üzüldük, kabuk bağladık. Kap kalın oldu derimiz. Deve derisi. Deve diken ilişkisi. Kabalaştık bir tek kendimize. Yakınlarımızı, sevdiklerimizi teselli ederken dudaklarımızdan bir çırpıda dökülüveren şefkatli cümleleri kendimize kuramadık. Zira ne yakındık kendimize, ne de sevebilmiştik bir tek an. Ele yavuz, kalbimize domuz…
“Ben bunu hak ediyorum ya!” demedik hiç. Hak etmediklerimizle kaldık. Haksızlıklarımızla koyun koyuna, sarmaş dolaş uykular uyuduk, yıllar geçirdik. Neredeler peki şimdi? Engellenenler listesinde değil mi bir zamanlar göz kenarlarımızı yara edene kadar ağladıklarımız. Yalansa yalan de, kırılmam. Bu yaşananları hak edecek sahi ne yaptık yahu biz?
Kabul ettik. Sabır gösterdik. Hallolur dedik. Dur bakalım olduk. En başından hissettiğimiz o “olmaz”ları rafa kaldırdık. İç sesimize kafa tuttuk, ötesi var mı? Yahu mutlu olmayı en çok ben hak ediyorum demedik. Keyifle, güvenle yaşamak, özenilmek, değerli hissetmek, önemsenmek benim de hakkım de-me-dik. Alacaklıyız. Kendi kendimizden alacaklıyız.
Hak ettiklerimiz için hakkımızı arayacak gücü bulabilmemizi, ve hak ettiğimize gerçekten inanacak öz değerler dilerim hepimize. Komşunun duvarını dinlercesine kendi iç sesimize kulak dayayacağımız merak duygusunu. En yakın arkadaşımızı bağışladığımız gibi kendimizi bağışlayabilmeyi. Ya da hata yapan birini bunun o kadar da önemli olmadığına inandırmaya,rahat hissettirmeye çalışırkenki eforun aynısını kendimiz için de gösterebilmeyi dilerim. Zibilyon tane saçmalığı boşuna yaşamış, aptal saptal acılara tesadüfen katlanmış olamayız. Olmamalıyız. Bozduğumuz tüm alma verme dengelerinin aşkına… Sineye çektiğimiz, düzeltiriz sandığımız, canımızı dişimize taktığımız, sonra dişimizden de olduğumuz, ödün verdiğimiz, ömrümüzü törpülediğimiz geride kalan her günün aşkına… Boşa çektiğimiz her küreği şimdi şu anda anlamlandırmak aşkına…
Aldım, kabul etmedim, iade kodu oluşturdum. Hak ediyoruz bu dik gülüşün, bu dik duruşun her milimini. Bedelini ödedik.
Yorumlar kapalı.