“DIŞLANMAYA BAŞLADIM”
Engin Demirkol, tesisin kendisine sağladığı imkânların ilk başlarda fayda sağlayacağını düşünürken ilerleyen süreçlerde yaşadığı ayrımcılığı şöyle ifade etti:
Benim çok hoşuma gitmişti aslında bu durum. Hem okuyayım hem de Karşıyaka’da oynayayım diye düşündüm. Tabii Karşıyaka’ya gitmem de çok büyük olaydı. Bütün mahalle ayağa kalkmıştı. 2-3 sene sonra A takımına çıkabilirim, para kazanacağım sürece başlayabilirdim aslında. Bir ay kadar geçti. Bir şeyler yaşanmaya başladı. Bir zengin çocuğu vardı. Babası ciple gelip alıp gidiyordu. İkinci haftanın sonunda bir kadro çıkardı hoca. 10 numarayı bana verdi, o çocuğu da yedek oturttu. Ben orada çok büyük tepki aldım. Çocuğun yanına oturacağım, çocuk yanımdan kalkıp gidiyordu. Onlar zaten 8 yaşından beri altyapıdalardı. Ben ise sonradan geldim, orada dışlanmaya başlandım.
Tesislerde bir çift laf edecek arkadaş bulamadım. Zengin çocuğun babası gelip ‘10 numaralı formayı bir çingeneye veriyorsunuz. Benim oğlum senelerdir burada. Benim bu kulübe yapmış olduklarımı göz ardı ediyorsunuz’. O noktadan sonra 10 numara elimden alındı. Yedek kalmaya başladım. O lafları duyunca dedim ki ‘benim Karşıyaka’da işim bitti’.
Hoca bir gün geldi, kafamı okşayıp ‘Engin, ben bunu yapıyorum ama mecbur olduğum için…’ dedi. O gün eve gittim, evde durumlar çok sıkıntılıydı; elektrik saatimizi sökmek üzereydiler. Oturdum, annem bana sarılıp ‘ne yapacağız Engin?’ diye ağladı. Anne dedim, ‘gitmeyeceğim artık ben’ dedim.
Pazartesi oldu, işe gidecekken yönetici geldi arabayla. ‘Engin neden gelmedin?’ dedi. Yaşadığım olayları anlattım. ‘Bin arabaya gidiyoruz’ dedi. Gelmeme konusunda ısrar ettim bir süre. Gitmedim, çarşamba günü bir daha geldi. Bir yanım gitmek istiyor çünkü 2 sene daha sabredersem buradan ekmek yiyeceğimi biliyorum.
Yorumlar kapalı.