İlahi vahyin en son sürümü, İslam dinidir. Başka bir din, yeni bir kitap, başka bir elçi gelmeyecektir. Bakınız: Ahzab suresi, 40. Ayet.
İslam’ın altın ilkeleri bütün çağları aydınlatacak kadar parlak ve tazedir.
Kutlu elçi Hz. Muhammed, İslam dininin ne olduğu ile ilgili yaptığı konuşmalardan birinde;
“El- İslam hüsnül huluk” yani, “İslam güzel ahlaktır.” buyurmuşlardır. Neyi kaybettiğimizin farkında mıyız?…
Kelime-i şehadet getiren, bunu kalbiyle de onaylayan herkes Müslüman olabilir. Ancak asıl sorumluluk işte bundan sonra başlamaktadır.
Her şeyin bir ifratı (aşırısı), bir vasatı (normali- ortası), bir de tefriti (düşük seviyesi) vardır.
Örneğin:
Aklın ifratı, cerbezedir. Vasatı hikmettir. Tefriti de ahmaklıktır.
Yine; Şehvetin ifratı azgınlık, utanmazlıktır. Vasatı iffet. Tefriti de karşı cinse alakasızlıktır.
Ahlakla ilgili ayet ve hadislere bakıldığında göreceksiniz ki tamamı imanla alakadardır. Bazı örnekler sunuyorum:
Peygamberimiz buyurmuşlar ki:
“Hayâ (utanma) duygusu imandandır.”
“Allaha ve ahiret gününe iman eden misafire ikram etsin. Allaha ve ahiret gününe iman eden tanıdığı tanımadığı herkese selam versin. Allaha ve ahiret gününe iman eden ya hayır söylesin veya sussun.”
“Sizin en hayırlınız, ahlakı en güzel olanınızdır.”
“Sizin en hayırlınız ailesine karşı en hayırlı olanınızdır.” buyurmuşlardır.
Dikkatinizi çekmiştir, hayırlı olanlar, çok namaz kılan, çok oruç tutan, çok hac ve umre yapanlar değil, “ahlakı güzel olandır.” buyruluyor. Başka bir hadiste de:
“Kişi güzel ahlakıyla, geceleri namaz kılan gündüzleri de oruç tutan kimselerin (manevi) derecesine ulaşır.” demiştir.
Ahlak denilince;
Bireysel ahlak, toplumsal ahlak, ticari ahlak, siyasi ahlak, çalışma ahlakından bahsedebiliriz… Bu liste uzar, gider.
Bireysel ahlak, bir kısmı doğuştan sahip olduğumuz, bir kısmı da ailemizden ve okuldan aldığımız eğitimle oluşan ahlaktır.
Mesela: En başta bizi yaratanı tanımak ve O’ na iman etmek, özümüzle- sözümüzle dosdoğru olmak, gıybet ve iftira etmemek (sosyal medya dâhil), küfür ve hakaret etmemek, büyüklere saygılı, küçüklere merhametli olmak.
Toplumsal ahlak, bir toplumun köklerinden aldığı ve devam edegelen ahlaktır.
Ticari ahlak, bir kısmı kanunlarda yazılı olan, bir kısmı da yazılı olmayan ama uyulması erdemlilik olan davranışlardır.
Örneğin; Bir malı satarken yalan söylememek, ölçüde- tartıda hile yapmamak ve malı stoklayıp karaborsacılık ve fırsatçılık yapmamak.
Siyasi ahlak, yönetimde adaletli olmak, yalan söylememek, devlet imkânlarını halk için kullanmak gibi.
Böyle idareciler her zaman Hakk’ın ve halkın sevgisini kazanmış, ölünce de rahmetle anılmıştır. Böyle olmayanlar da nefretle anılmıştır.
Savaşın bile bir hukuku, ahlakı vardır. Örneğin:
Savaş kararını devletler alır. Siviller, çocuklar, kadınlar, dininde ibadetinde olanlar, yaşlı insanlar hunharca öldürülmez. Düşmana işkence yapılmaz. Düşmanın yaptığı insanlık dışı muamelelere aynıyla karşılık verilmez.
İki aya yakın zamandır İsrail Filistinli bebekleri, sivilleri öldürüyor. Ne imanı var, ne ahlakı, ne de hukuku…
Tabi ki de ahlaktan kastımız, Kuran’ın övdüğü, bütün peygamberler ve Hz. Muhammed’in (s.a.v) temsil ettiği güzel ahlaktır. Yoksa her toplumun kendine özgü ahlak anlayışı vardır. O kısmı konumuzun dışındadır.
Yine sevgili peygamberimiz:
“Ben (peygamberlerle temsil edilen) en güzel ahlakı tamamlamak üzere gönderildim.” buyurarak, buna vurgu yapmışlardır.
Dikkat ediniz, bir insan dinin iman prensiplerine iman ediyor, ibadetlerini düzenli yapıyorsa bunun sonucu olarak güzel ahlaka sahip olmalıdır. Eğer böyle değilse, ya imanında, ya da ibadetlerinde kesinlikle arıza vardır.
Allah kitabında:
“Kesinlikle namaz kötülüklerden (insanı) uzaklaştırır.” buyuruyor. Kim Allahtan daha doğru sözlü olabilir ki?
Dini vecibelerini yaptığı halde bir Müslüman insanlık ufkunda zirveye tırmanmıyorsa kesin düşüyordur.
Ne dersiniz, biz Müslümanlar olarak Kur’an ve sünnet terazisinde yeniden kendimizi kalibre etsek mi?…
Yorumlar kapalı.