Türk Tabipleri Birliği (TTB) 23 Ocak 1953 yılında kabul edilen 6023 sayılı yasaya dayanarak 7 Mart 1953 tarihinde kurulmuştur ve bu kanunun 1. maddesi “Türkiye sınırları içerisinde meslek ve sanatlarını icraya yetkili olup da sanatını serbest olarak yapan veya meslek diplomasından istifade etmek suretiyle resmi veya özel görev yapan tabiplerin katıldığı Türk Tabipleri Birliği; tabipler arasında mesleki deontolojiyi ve dayanışmayı korumak ve meslek mensuplarının hak ve yararlarını korumak amacıyla kurulmuş kamu kurumu niteliğinde mesleki bir kuruluştur.” şeklindedir. Ayrıca aynı kanunun 4. maddesi birliğin yapması gerekli olan işleri sıralar.
Birlik, aşağıda yazılı hizmetleri yapmakla mükelleftir:
- a) Halk sağlığına ve hastalara fedakarlık ve feragatle hizmeti ideal bilen meslek geleneklerini muhafaza ve geliştirmeye çalışmak,
- b) Azalarının maddi ve manevi hak ve menfaatlerini korumak ve bunları halkın ve Devletin menfaati ile en iyi bir şekilde denkleştirmeye çalışmak,
- c) Halkın sağlığını korumaya, azalarını muayyen refah seviyesine ulaştıracak gerekli iş sahaları bulmaya, İş Kanunu ile sosyal kanunların ve ilgili diğer mevzuat hükümlerinin tatbikatında meslek ve meslektaşların hak ve menfaatlerini korumaya ve her türlü iş tevziinin adilane bir surette düzenlenmesine çalışmak,
- d) Halk sağlığı ve tıp meslekleri ile ilgili meseleler için resmi makamlarla karşılıklı işbirliği yapmak,
- e) Halk sağlığını ve tıp mesleğini ilgilendiren işlerde resmi makamlardan yardım sağlamak.
Kanunun kendisinde de anlaşılacağı gibi TTB ülkedeki sağlık sorunları ve bu sorunların üyeleri olan hekimlere etkilerini, hekimler ve halk sağlığını önceleyerek çözmesi gereken kuruluştur. Gelişmiş ülkelerdeki örneklerine bakarsak ülkelerin tabipler birlikleri hekimlerin çalışma yaşamları konusunda neredeyse tek söz sahibi olan kuruluşlardır. Örneğin bir çok ülkede bir hekimin çalışma izni bir siyasi otorite olan sağlık bakanlığı tarafından değil o ülkenin tabipler birliği tarafından hekimin bazı bilimsel yeterlilikleri karşılaması sonrası verilir. Bu durum hekime siyasi otoriteden bağımsız olarak mesleğini icra etmesi olanağını sağlar. Yine o ülkelerde tabip odaları siyasi otoritenin sağlık alanında yapacaklarına ilişkin söz sahibidirler ve gereğinde gerek kendi üyeleri gerekse halk sağlığını koruma amacıyla grev dahil yaptırım yapabilme yetkinliğindedirler.
Ülkemizde ise TTB’nin bu konuda atmaya çalıştığı her adım Birliğin politika yaptığı yönünde bir eleştiriyle karşılaşır. Halbuki yaşamın kendisi politik bir süreçtir ve alacağımız her kararda kişilerin (ya da kurumların) politik yaklaşımları rol oynar. Örneğin koruyucu hekimliği önceleyen kamusal bir sağlık hizmetine mi, yoksa tedavi edici sağlık hizmetini önceleyen özel sağlık sistemine mi yatırım yapacaksınız? İşte bu ayrım dünyaya bakış açınıza yani politik tutumunuza göre değişir. Ülkenin bütçesinin ne kadarını sağlığa ayıracaksınız? Eğer savaş yanlısı bir ülke politikanız varsa ülke bütçesini halkın sağlığına (ve elbette eğitimine) değil savaşa ayırırsınız. TTB’de çıkıp bu politikanın yanlış olduğunu ve ülke bütçesinin halkın sağlığına ayrılması gerektiğini söyler. Hekimi ücretli köle haline getiren bir sağlık hizmeti anlayışı yerine hekimi mesleğini icra ederken bilimsel bilgisinin doğrultusunda kararlarında özgür olabileceği bağımsız bir çalışan olarak gören sağlık hizmeti için mücadele etmek de politik bir tutum gerektirir ve tam da bu nedenle TTB politika yapar. Kısaca TTB politik olmayan bir dernek değil aslında yapması gerektiği gibi, kanun ile belirlenmiş görevleri gereği, politika yapan bir meslek örgütüdür. Hatta kanunda yazdığı gibi bunu “yapmakla mükelleftir” yani zorunludur.
TTB hekimlerin uzağında erişilemez bir kurum değil hekimlerin bizzat kendisidir ve bu ülkenin geçmişinden bu güne yaptıklarıyla ve yapacaklarıyla onurlu bir meslek örgütüdür. İşte bu nedenle bir hekim olarak meslek örgütüm olan tabip odasına üyeyim.
Kalın sağlıcakla
Yorumlar kapalı.