Sokrates yıllar önce, “Sorgulanmamış bir varoluş koyunlara uygundur, insanlara değil” demiş. Bu cümle üzerine bina ettim bugünkü yazımı.
Hepimiz takım tutar gibi oy veriyoruz, kimimiz CHP gelmesin diye AK Parti’ye, kimimiz AK Parti gelmesin diye CHP’ye oy veriyoruz. Bazılarımız parti ismine, bazıları alternatif olsun diye, kimimiz de renk gelsin diye. Ama sorgulamıyoruz, parti tüzüklerini okumadan, seçim beyannamelerini incelemeden ne yapmış ne yapmamış bilmeden bir 5 senenin vebalini taşıyoruz üstümüzde.
Yaşadığımız Dünya merhamet eksikliğinden can çekişiyor. Müslüman değilsek; Filistin’e, Arakan’a, Siyahi değilsek Afrika’ya, kısacası inancımız, siyasi görüşümüze göre üzülüyor, dertleniyoruz. Yolsuzluk yapan kendi düşüncene sahipse derin bir sessizlik, karşı düşünceden olursa eleştiri. Şeytanı yanındaysa melek, meleği karşındaysa şeytan görüyoruz. Kısacası, menfaati esas tutan siyaset canavar yetiştiriyoruz. Bir gün o canavar hepimizi yutacak haberimiz yok.
İlkokul yıllarından beridir her şeyi maddi olarak değerlendiriyoruz, misal meyveleri bile değerine göre ayırt ediyoruz. Muz değerli bir meyve iken elma sıradan bir meyve. Dış ambalaj muhteviyattan önce geliyor. Okullar millet için insan yetiştirmiyor, adeta yarış atı yetiştirir gibi sadece kendi istikbalini düşünen ruhsuz, idealsiz, inançsız insan yetiştiriyor. Deizm artarken, çocuklar islamdan soğuyor. İslami oluşumlardaki makam kavgası, İslami ve manevi değerleri sahiplenen sivil toplum kuruluşlarının devlette kadrolaşma çalışmalarının doğurduğu sonuçlar bunlar. Sendikaların tek derdi maaş ve kendi üyesini müdür yapmakta eklenince, maarif meselesine değil menfaat meselesine dönüşüyor sistem.
Bugünlere, Ali’lerin sadece ata baktığı, Ayşe’nin ip atlayıp, top tuttuğu günlerden geldik. Eğitimleri tamamladık ama öğretimlerimiz eksik kaldı. 80’ler ve 90’ların hep özlemle anılmasının sebebi varlık değildi elbette. Belki hiç bir şeyimiz yoktu, eksiktik ama merhametli idik, dostluk vardı mahalle ortamlarında, aile olmak vardı, her kapıyı çaldığımızda bir bardak suyumuz ve bir dilim salçalı ekmeğimiz vardı. Sokak hayvanlarına mahalle çocukları bakardı, hiçbir hayvan ısırmazdı bir çocuğu.
Bakan bey maarif sistemi adı altında; Sosyal Sorumluluk Programı, Hayat Boyu Öğrenme, adalet, aile bütünlüğü, çalışkanlık, dostluk, duyarlılık, dürüstlük, estetik, mahremiyet, merhamet, mütevazılık ve özgürlük kavramlarını esas tutarak, programlı bir şekilde okullarda bu kavramların kazandırılmaya çalışılacağını söylüyor. Teoride çok iyi ama ya pratikte nasıl olacak ?
Çalışkanlık, adalet ve dürüstlük kavramlarını esas olarak şunu ‘’özgürce’’ sormak istiyorum? Milli Eğitim’de, şikâyet edilen, tepki toplayan, resmi dilekçe verilen müdürlerin korunmadığını, arkasında siyasi ve sendika gücü olsa dahi hesap sorulacağını söyleyebilir mi?
İslam’ın ve imanın şartlarını yerine getirse bile kul hakkına giren bir Müslümanın tüm amellerinin yok hükmünde olacağını din derslerinde müfredata koyabilir mi ?
Hiçbir dernek, sivil toplum kuruluşu ve vakfa gereksinim duyup yönlendirmeden, yüce kitabımız Kuran-ı Kerim’i yaz aylarında Milli Eğitimin okullarında, yanına İngilizce, bilişim dersleri ekleyip yaz okulları yapabilecek mi ?
Hayat boyu öğrenme genel müdürlüğü, özel okul ve kurslara rağmen, tüm kursları ve branşları okullarda açabilecek mi?
Sadece 1 milletvekili adayının seçim bütçesi kadar olan, bir şehirdeki tüm çocukların kademeli olarak Ankara ve Çanakkale’yi gezmeleri için bütçe ayırabilecek mi ?
Eğitim ve Öğretimin sağlıklı olmasının temel şartı güvenliktir. Millî Eğitim işin başında her okula bir güvenlik görevlisi verebilecek midir?
İlkokuldan ortaokula kadar top görmeden, spor yapmadan gelen bir nesil ile olimpiyatlarda başarı sağlamak mümkün müdür? Okullardaki spor salonlarını sadece ve sadece okullara tahsisini, spor kulüplerine rağmen sağlayabilecek midir?
İşte size 6 soruda samimiyet testi. Madem herkesin görüşüne açıldı sistem, hepimiz geçeceğiz bu sınavdan.
Yorumlar kapalı.