Kollarında kendimi nasıl kaybettiğimi bir şu yeryüzü şahit olur. Gözlerimi kapattığım anda, şimdiye kadar çizdiğim hayalini, açtığım anda karşımda olacağını bilmek…
Şu arşı alaya bir adım daha yakın olduğumu hissetmek gibi bir şey olsa gerek…
Seninle yarım kalan bir roman gibi yarım kalmayacağım.
En güzelini seninle doyasıya yaşayarak ömrümün kalanını kollarında son bulduracağım.
Ölüm gelse bile seninle nefes almadan son bulmayacağım.
Anlam yüklediğimiz her şeye, kıymet yüklemezsek. Elimizdeki sevgi kırıntıları sadece…
Okyanusa düşen yağmur damlası gibi kaybolup gider…
Umulmadık bir anda dondurulmuş ruhuma dokunmanla başladı bağımlılığım…
Faili belli olan, olayı ve işleyişiyle kana karışan bir bağlılık…
Asla vazgeçemeyeceğim…
Bir adım öteye gitme ihtimalini bile aklıma yer edinmeyeceğim…
Yanın, canıma işte öyle yer edinmiş…
Birbirimizi o kadar yakından tanıdık ki kısa sürede… Bir sağanak gibi yağdık önce, her duygu ve düşüncelerimizle, istek ve arzularımızla…
Ne kadar çok yakışacağını anladık, tenimizin birbirine ihtiyacı olduğunu…
Kaçınılmaz bir buluşmaydı bizimkisi…
Yorumlar kapalı.