Beden, bir tapınak gibi mi, yoksa sadece geçici bir konak mı? Bu sorunun cevabı yüzyıllardır tartışılıyor. Kimileri bedeni her şeyin merkezi olarak görürken, kimileri de onu ruhun geçici bir kabuğu olarak nitelendiriyor.
Gerçek şu ki, beden ne kadar değerli olursa olsun, bir gün elbet savrulacak bir yaprak gibi dökülecek. Ne kadar özen göstersek de, ne kadar beslesek de, mevsimi geldiğinde toprağa dönecek…
Oysa ruh öyle mi?
O ki ebedi bir varlık, bir pınar gibi sonsuza dek akmaya devam edecek…
O halde, önceliği nereye vermeliyiz? Geçici olan bedene mi, yoksa sonsuza dek bizimle kalacak olan ruha mı?
Bir çoğunuzun ruha dediğini duyar gibiyim…
Peki nasıl besleyeceğiz bu ruhu?
Elbette ki sanatla…
Bir cümlesiyle eksik parçanı fark edip ona kavuşmanı sağlayacak bir kitapla: her nota çalışında basamakları koşarcasına çıkıyormuş hissi veren bir klasik müzik parçasıyla, seni olduğun zamandan ve mekandan alıp bambaşka bir zamana ve mekana taşıyacak bir resimle…
Göreceksin ki sen ruhunu besledikçe o bedenini çoktan süslemiş. Çünkü güzellik dediğimiz şey ruhta başlayıp bedene tezahür eder…
Mutlu hafta sonları dilerim…
Yorumlar kapalı.