Her ne yapıyorsa insan evvela kendisi için yapar.
Kendisi için dürüsttür mesela ya da kendisi için dürüst değildir, kendisi için çalışkandır ya da kendisi için değildir.
Kendisi için dürüsttür çünkü bu, gelişim ve mutluluğu için uygundur. Kendisi için dürüst değildir, çünkü karşı tarafı her ne şartta olursa olsun ikna etmenin kendisine daha fazla yarar sağlayacağını düşünüyordur.
Kendisi için çalışır çünkü üretmek ve çalışmak ona fayda sağlar. Kendisi için çalışmaz çünkü bahaneler ardına saklanıp konfor alanında kalmak daha iyi geliyordur…
İnsan kendine yarar sağlamayan hiçbir ortamda durmaz. Niçin dursun?
Duruyorsa her ne kadar inkar da etse mutlaka orada artılar eskilerden fazladır.
Bir başkasına yardım etmek de öyle; yine kendisine saygısından dolayı bunu yapar.
Misal sevdiği insanlar için yemek yapması da o ortamı daha iyi bir hale getirip sevgi, saygı görme isteğinden değil midir…
İnsanın yaptığı her şey, evvela kendi mutluluğu ve gelişimi içindir.
İnsanın yaptığı her şey, kendi çıkarınadır.
Yine de çok zaman yapılanlar hep başkası üzerine atılıp onun borç hanesine yazılır.
Oysa insan ne yapmışsa kendisi için yapmıştır.
Yorumlar kapalı.