Depremler; birlikte yaşamak zorunda olduğumuz bir gerçek. Korkulu rüyamız. Yerkürede en çok bize misafir olan doğa olayı. Hafif ya da şiddetli kendini her fırsatta hatırlatan. Yıkımlı olduğunda canımızdan canlar koparan depremler. Dünyanın en güzel ve özel coğrafyası olan Anadolu topraklarında yaşamanın diyeti olan depremler. Maalesef geçtiğimiz yıl 6 Şubat tarihinde aynı gün de yaşanan iki büyük bağımsız deprem sonucu on ilimiz ile bu illere bağlı ilçe ve köylerimiz yerle bir oldu. Elli binin üzerinde insanımızı yitirdik. Deprem bölgesine zamanında ulaşma konusunda sınıfta kaldık. İnsanlarımız günlerce enkaz altında yaşam savaşı verdi. Milyonlar karakışta sokaklarda kaldı. Şansı olanlar çadır ve konteyner bulabildi. Bulamayanlar ise enkaz halindeki evlerini, yurtlarını, topraklarını bırakıp bir bilinmeyene göç etti. En güvendiğimiz kurumların ticarethaneye döndüğüne tanık olduk. Ölülerimizin büyük bir kısmı kefensiz gömüldü. Bin yılların izini üzerinde taşıyan şehirlerimiz, gözümüz gibi sakındığımız o tarihi yapılarıyla yitip gitti. Bir günde insanlar canlarını, mallarını, umutlarını, yarınlarını, her şeyden öte devletine güvenlerini kaybetti.
Bu yaşananlar bazılarına göre fıtrat olabilir. Ancak deprem bilimle açıklanan bir gerçektir. Ne zaman olacağı konusunda bilgi sahibi olamasak bile, Sismoloji ve Jeoloji bilimleri fay hatlarının nerelerde olduğunu ve buralarda geçmişte meydana gelen depremlerin izini sürerek olası depremlerin zamanını tahmin edebilmektedir. Dolayısıyla bilim adamlarının tavsiyeleri doğrultusunda yerleşim yerleri oluşturmaya gayret etmemiz gerekir. Ancak, maalesef bizler çabuk unutan balık hafızalı bir milletiz. Yaşanan onca felakete rağmen hala ders almayıp ahlak yoksunlarının mekan diye bizlere dayattığı dikey tabutları milyonlarca liraya sağlam ve lüks diye satın alıyoruz. İmar ve iskandan sorumlu gerek yerel, gerekse merkezi yönetim kademesinde bulunan beceriksiz iş bilmezlere veya iş bilip de görevini kötüye kullanarak imzasını satan ahlaksızlara seçim zamanı ısrarla oy veriyoruz.
Lokal bir deprem olan ve bizzat yaşadığım 2020 yılındaki İzmir depreminin üzerinden neredeyse 4 yıl geçti. Hala daha oturduğum Bayraklı Manavkuyu Mahallesi ve Bornova’da birçok bina yıkılıp yeniden yapılmayı bekliyor. İnsanlar mağdur. Yaşanan ekonomik sıkıntılar sebebiyle inşaat maliyetlerinin artması depremzedeler ile müteahhit firmaları karşı karşıya getiriyor. Sadece şehrin bir bölgesini etkileyen lokal bir depremde bunlar yaşanırken, 6 Şubat depreminin mağdurlarını düşünemiyorum bile. Binlerce deprem kurbanı insanın canı üzerinden yapılan siyaset ise mide bulandırıcı. 31 Mart seçimlerine hazırlanan siyasiler Hatay halkına aba altından sopa göstererek, ‘Eğer zamanında yerel seçimlerde oyunuzu bize verseydiniz, şu geçen bir yıllık sürede bu kadar sıkıntı çekmezdiniz’ diyecek kadar tehditkar olabiliyor. Yani oy yoksa hizmet beklemeyin. Yazık, ölenlere mi yanalım, kalanların çaresizliğine mi? Yani anlayacağınız insanlarımız yine enkaz altında kaldı.
Sevgiyle kalın dostlarım.
Yorumlar kapalı.