Biz bir meşale değiliz belki, ama emin olun o meşaleyi yakacak güce sahibiz…

Biz kim miyiz?

Varlığımızla evreni saran, her nefeste hayat üreten, sevgimizle dünyayı aydınlatan…

Biz anaç toprak, bereketli tarla, yeşeren filiz, açan çiçek…

Biz fırtınada dimdik duran ağaç, gökyüzüne uzanan dal, güneşin ışığını yansıtan yaprak…

Biz ailenin kalbi, yuvanın direği, sevginin kaynağı…

Biz fedakarlık, merhamet, şefkat ve dayanışmanın timsali…

Kadın… Kadınlarız…

Şimdi cinsiyetçilik yaptığımı falan düşünüyorsunuz değil mi, hiç de öyle değil!

Çünkü kadın olmak bir cinsiyet hali değil güçlü bir ruhun tezahürüdür sadece…

Kadın çorak toprakta bile kök salıp filiz vermeyi bilir. Ama kadını görmezden gelmek tohum ekilen toprağı çoraklaştırmaktan başka bir şey değildir.

Kadın tohumdur gün gelir güçlü bir ağaç olur, rengarenk çiçekle bezeli dallarıyla uzanır gökyüzüne, gövdesiyle ihtişam saçar doğaya. O ne rüzgara direnir ne rüzgardan kaçar; onu kucaklar ve kendiyle birlikte çevresindekilerin gücünü arttırır.

İşte güçten korkanlar o filizi topraktan sökmeye çalışanlar.

Aciz ruhlar…

Onlar karanlığı beslerler, biz ise aydınlığı.

Onlar nefret saçarlar, biz ise sevgi.

Onlar bölmeye çalışırlar, biz ise birleştirmeye.

Onlar yok etmeye çalışırlar, biz ise var etmeye.

Ve unutmayın ki:

Kadın var oldukça, dünya var olacaktır.

Kadın var oldukça, sevgi var olacaktır.

Kadın var oldukça, hayat var olacaktır.

Ve kadın var oldukça insanlık var olacaktır…

Biz kadınlar, bu dünyanın ışığıyız!